Yedi dervişe bir post çok, iki padişaha dünya az gelirmiş! Özdeyişini bilirsiniz. Hayata dair cebinizdeki akçeye padişah gözü ile bakarsanız ne FK 1864 olur nede başka bir şey, mecbursunuz derviş gibi davranmaya, akçenize.

Neden mecbursunuz ?

Tha insanı yeryüzüne çırılçıplak yollar geri alırken sadece kefene izin vardır, başkaca bir şeye  izin verilmez, verilse de bir işe yaramaz. Ha birde dokuz tahta meselesi vardır Dünyada mekan, ahirette mekan ve iman anlamında, üstünüzdeki çatı.

Nedir o zaman insanın derdi!

Bu yaşıma kadar babasından,atasından kalan mal varlığı ile, atası yada babası ile göğsü kabaran kimseyi görmedim, tanımıyorum. Ancak atasının, babasının hayatta iken yaptığı güzel ve özel bir şey varsa, yeni nesil bunu cemiyetinde, ortamında göğsünü kabarta kabarta, böbürlene, böbürlene anlatır. İşte budur gerçek miras ve öldükten sonra uzun yıllar manen yaşayabilme felsefesi.

Bu ders bana dedem Keç-ı Hasan ustadan kalan mirastır. Doğduğum günden bu yaşıma gurur kaynağım olmuştur, göğsümü kabartmıştır. Öyle bir dehanın torunu olmanın verdiği şevki bir ben bilirim, birde Tha.

Para bunun neresinde ?

FK 1864 Kulübünün gerçek kahramanı takım hocamız Recep Ersoy’dur. Recep hocamı kelamlar ile bu satırlarda anlatma şansım olamaz, tanımak gerek kendisini. Kulübümüzün kapısı futbolcuyum diyen herkese açıktır, değişmez tek kuralımız vardır. İçeride dışarıda, sahada, sokakta Çerkes terbiyesinin bir parçası olmak, bunu temsil etmek. Buna aykırı davrananlar, kendi yollarına giderler yada gönderilirler.

***

İki hafta öncesinde tanıştık tribünde Trabzonlu bir teknik adam ile, hasta oldu takımıza, duygularını tarife dökmekte zorlanıyordu bize teşekkür üzerine teşekkür ederek ayrıldık geçen hafta.

Bu hafta ki maçımız esnasında yağmur ki ne yağmur, tribündeyiz Safet başkanımla maç başlamak üzere. Bizim hoca yine göründü tribünde geldi yanımıza oturdu. Selam kelam sonunda!

- Sitenize girdim, maçı da oradan öğrendim sizi izlemeye geldim, inanın 53 yaşındayım bu yaşıma kadar insan kültürleri ile ilgili hiçbir fikrim yoktu. Sizi ve takımınızı gördükten sonra Çerkes olarak doğmadığıma çok üzülüyorum.

Nekadar ilginç bir yorum,iki haftalık tek taraftarımızdan gelen bu yorum!

Maçın son onbeş dakikasındayız tribün dolu, birazda yağmurun etkisi olsa gerek, bizden önce oynanan Sancaktepe-Darülacaze futbolcuları, yoldan geçenler hepsi tribünde. Burgazada taraftarları tribünde. İnanılmaz bir destek var FK 1864 takımımıza. Heyacana kapılmış olsa gerek Burgazada’nın gençleride desteklemekte bizi. Ön kısımda oturan orta yaşlı biri! yönetici olsa gerek Burgazada’da.

- Döndü kendi gençlerine “size ne oluyor lan!”

- Ya abi baksana şu çocuklara! bizimkilerin neyini destekleyeceğiz.

***

FK nın maçları öncesi saha komiseri FK’yı ve Recep hocayı gördüğünde. Tamam beyler bu maçta hiç sıkıntı olmaz, merak etmeyin telkininde bulunur hakem triosuna. Tek derdimiz her maçta onlarca insana FK 1864’ün ne anlama geldiğini anlatmak. Buda severek yaptığımız bir şey.

Futbolcularımızın milliyet anlamında kimliğine gelince! hepsi tribündeki taraftarımızdan çok daha Çerkesler.

Onların yürekleri, terleri, emekleri, saygıları, terbiyeleri çok daha saygı değerdir, kutsaldır..

FK 1864 kulübü naçizane ben, Recep ERSOY hocam ve yüzün üstünde lisanslı oğullarımdan ibaret bir gönül birliğidir.

Bir babanın tek görevi ailesini bir çatı altında toplamaktır. İki yıldır çadırda yaşıyoruz, bu sezon ne yapıp edip kulübümüze tesis kazandırarak, başımızı sokacak bir mekan sahibi olmaktır derdim. Biz bugün dahil kimseden bir kuruş talep etmedik, etmiyoruz. Tesis konusunda bürokratik ve siyasi ilişkilere ihtiyacımız var.

Hepsi bu…..Çatı meselesi, dokuz tahtalı olmayanından çatı. Çatı yoksa! kırk katırmı? kırk satırmı? gibi bir durumdur bu kulüp işleri.

Şimdilik kırk katırda, kırk satırda vız gelir tırıs gider. Soru ! nereye kadar...